کشور چین در روز‌های ۸ تا ۱۰ آوریل (۱۹ تا ۲۱ فروردین) رزمایش «شمشیر برنده متحد» را با هدف اعلامی افزایش آمادگی رزمی و مقابله با استقلال‌خواهان برگزار کرد. رزمایشی که البته با رزمایش متقابل نیرو‌های دریایی آمریکا در آب‌های چین جنوبی همراه شد. به گزارش فرارو، رزمایش اخیر چین یک روز پس از بازگشت رئیس‌جمهوری تایوان از سفر ایالات متحده در ۷ آوریل (۱۸ فروردین) برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تسای اینگ-ون، رئیس جمهوری تایوان، در جریان سفر به آمریکا در ۵ آوریل (۱۶ فروردین) با کوین مک‌کارتی، رئیس مجلس نمایندگان این کشور دیدار کرده بود. در فردای این دیدار وزارت خارجه پکن با صدور بیانیه‌ای متعهد شد که «اقدامات قاطع و مؤثری برای حفاظت از حاکمیت ملی و تمامیت ارضی خود» اتخاذ کند. پکن دیدار تسای و مک‌کارتی را در دسته «اقدامات بسیار اشتباه تبانی» ارزیابی و بلافاصله سران این قدرت بزرگ آسیایی برگزاری دومین رزمایش بزرگ در آب‌های مورد مناقشه دریای چین جنوبی و تنگه تایوان را در دستور کار قرار دادند. این رویداد مشابه با تحولات آگوست سال گشته (۲۰۲۲) است که طی آن بعد از سفر نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا- به تایوان، چین یکی از بزرگ‌ترین رزمایش‌های
نظامی خود را برگزار کرد. رزمایشی که حتی با شلیک موشک به آب‌های نزدیک
جزیره تایوان نیز همراه بود.
دوئل مانور‌ها میان دو ابر قدرت برگزاری رزمایش جدید چین در شرایطی برگزار شد که طی یک سال گذشته، بحث حمله نظامی چین به تایوان در مقام یک احتمال مهم مطرح بوده است. در این مدت، تنش‌های لفظی میان سران سیاسی چین و تایوان در سطحی گسترده در جریان بوده و موضوع تایوان زمینه‌ساز تنش میان آمریکا و چین نیز بوده است. در ادامه این روند آن‌چه اکنون شاهد هستیم که تبدیل شدن دایره تنش‌ها به دوئل مانور‌ها است. در یک سوی ماجرا، چینی‌ها در رزمایش سه روز‌ها خود، نیرو‌های دریایی و هوایی خود را در سطحی گسترده به کار گرفت. بر اساس گزارش رسانه‌ها، در این رزمایش چندین هواپیما از جمله جنگنده‌های Su-۳۰، جی-۱۱، جی -۱۰، جی -۱۶، بمب افکن اچ-۶، سوخو-۳۰ هواپیمای ترابری Y-۲۰، ناو هواپیمابر شاندونگ، کشتی‌های جنگی و ناوشکن‌های پیشرفته و انواع سیستم‌های موشکی از سوی پکن به کار گرفته شده است. وزارت دفاع تایوان نیز با انتشار گزارش‌های مختلف از مشاهده و رصد پرواز نیرو‌های هوایی پکن بر فراز جزیره تایوان و عبور کشتی‌های این کشور از مرز‌های دریایی مورد مناقشه خبر داد. در سوی دیگر ماجرا، ایالات متحده آمریکا در دو سطح دیپلماتیک و میدانی، واکنش جدی‌ای به رزمایش چینی‌ها داشت. در سطح ابتدایی وزارت خارجه آمریکا خواستار "خویشتنداری" شد و از پکن خواست تا موجب "تشدید تنش‌ها" نشود. در ادامه فرماندهی ناوگان هفتم نیروی دریایی ایالات متحده طی بیانیه‌ای از عبور ناوشکن موشک‌انداز «یو اس اس میلیوس» از آب‌های جزایر مورد مناقشه «اسپراتلی» در دریای چین جنوبی خبر داد. اما مهم‌ترین واکنش را می‌توان به یک روز پس از رزمایش چین ارجاع داد. یعنی جایی که نیرو‌های دریایی آمریکا و فلیپین در ۱۱ آوریل (۲۲ فروردین) بزرگ‌ترین مانور نظامی خود طی سه دهه گذشته را در نزدیکی آب‌های مورد مناقشه دریای چین جنوبی و تنگه تایوان آغاز کردند. این مانور‌های سالانه مانور‌های سالانه آمریکا و فیلیپین موسوم به "بالیکاتان" به معنای "شانه به شانه" تا ۲۸ آوریل ادامه خواهند داشت و در آن بیش از ۱۷ هزار و ۶۰۰ پرسنل نظامی حضور پیدا می‌کنند. در این مانور نظامی قریب به ۱۲ هزار و ۲۰۰ پرسنل نظامی آمریکا، ۵۴۰۰ نیروی فیلیپینی و ۱۱۱ نیروی استرالیایی شرکت دارندو رزمایش اخیر بزرگ‌ترین مانور از زمان آغاز مانور‌های بالیکاتان در سه دهه پیش محسوب می‌شود که می‌توان از آن به عنوان پاسخ محکم و بزرگ آمریکا به رزمایش اخیر پکن یاد کرد. همزمان با این مانور نظامی بزرگ، گزارش‌های حاکی از آن است که نیرو‌های ویژه ایالات متحده و هند در حال اجرای رزمایشی با تمرکز بر پشتیبانی هواپیما‌های جنگنده هستند. علاوه بر این رزماش‌ها، ارتش آمریکا در ۱۱ آوریل (۲۲ فروردین) شمار نامشخصی جنگنده اف-۱۵ ایگل را در پایگاه هوایی «کادنا» در ژاپن مستقر کرد تا به ناوگان جنگنده‌های «اف-۳۵» و «اف-۲۲» بپیوندند. مجموع این روند را به وضوح می‌توان دوئل رزمایش‌ها میان ایالات متحده آمریکا و جمهوری خلق چین مورد ارزیابی قرار داد.
به اوج رسیدن تنش چین و آمریکا بر سر مساله تایوان جزیره تایوان بعد از انقلاب کمونیستی چین به رهبری مائو تسه‌تونگ در ۱۹۴۹ به صورت مستقل اداره می‌شود. بعد از پیروزی کمونیست‌ها بر کومینتانگ (حزب ناسیونالیست چین)، مائو موفق شد قدرت خود را در کل کشور چین تثبیت کند. در نتیجه ملی‌گرایان به رهبری «چیانگ کای‌شک» با فرار به جزیره تایوان، جمهوری چین را تشکیل دادند. آنها خود حاکم واقعی کشور چین بزرگ معرفی می‌کردند. از سال ۱۹۴۹ این جزیره به عنوان سرزمینی مستقل تحت عناوینی همچون چین تایپه، چین ملی و فُرمُز شناخته می‌شود. دولت کمونیست چین در تمامی سال‌های بعد از ۱۹۴۹ تایوان را یکی از استان‌های خود معرفی می‌کند. در مقابل جمهوری تایوان، مدعی است که کشوری مستقل بوده و حاکم واقعی چین بزرگ آنها هستند. هر چند تایوانی‌ها تا کنون به طور رسمی اعلام استقلال نکرده‌اند. حاکمان چین، طی دهه‌های متمادی مخالف سرسخت هر گونه تماس رسمی کشورهای خارجی با چین تایپه بوده و حاکمیت خود بر این جزیره را بدون قید و شرط ارزیابی می‌کنند. طی سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۷۹، کرسی چین در شواری امنیت نیز در اختیار رهبران چین بود، اما در سال ۱۹۷۹ به رهبری ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور و هنری کسینجر، وزیر امور خارجه وقت آمریکا، تنش‌زدایی با جمهروی خلق چین در پیش گرفته شد. در این مقطع روابط دیپلماتیک واشگتن با تایوان به نفع دولت چین قطع و کرسی شورای امنیت نیز به دوت کمونیستی مستقر بر پکن واگذار شد. با این وجود طی دهه‌های گذشته همواره مناسبات میان آمریکا و جمهوری چین (تایوان) ادامه داشته است. از اواسط نیمه دوم دهه ۲۰۰۰ که نهاد‌های مطالعاتی استراتژیک آمریکا چین را به عنوان قدرت نوظهور و رقیب اصلی آمریکا در آینده نظام جهانی معرفی کردند، بتدریج تمرکز سیاست خارجی واشنگتن بر افزایش حمایت‌ها از تایوان معطوف شده است. در چارچوب استراتژی نگاه به شرق آمریکا افزایش همکاری نظامی با تایوان را در دستور کار قرار داده و از هیچ‌گونه حمایتی از این جزیره دریغ نکرده است. این رویکرد در دولت‌های باراک اوباما و دونالد ترامپ تقویت شد. به ویژه در دوران ریاست جمهوری ترامپ، حمایت‌های نظامی گسترده آمریکا از تایوان، تنش‌های واشنگتن با پکن را به شکلی گسترده افزایش داد. در دوران ریاست جمهوری بایدن نیز تداوم حمایت‌های بی‌دریغ از تایوان همچنان ادامه داشته است. همین موضوع نه تنها موجب ناخرسندی گسترده دولت پکن شده، بلکه طی یک سال گذشته زمز‌هایی مبتنی بر احتمال اقدام نظامی چین علیه جزیره تایوان را مطرح کرده است. چینی‌ها بر این باور هستند که سفر‌ها و دیدار‌های دیپلماتیک میان سران تایپه با مسئولان سیاسی آمریکایی، نقض مسلم حاکمیت پکن بوده و تهدیدی علیه یکپارچگی سرزمینی این کشور است. در جریان مانور نظامی اخیر چینی‌ها «مسدود و محاصره کردن» تایوان و «انجام حملات موشکی» علیه این جزیره شبیه‌سازی شد تا پکن نشان دهد که تا چه اندازه در باب این موضوع حساسیت دارد. وزارت خارجه تایوان نیز با صراحت اعلام کرد: «رزمایش‌های به اجرا در آمده توسط ارتش آزادیبخش خلق چین در نزدیکی جزیره تایوان یک هشدار جدی برای جدایی طلبان تایوانی و قدرت‌های خارجی حامی آنها است.» در ادامه این روند شاهد هستیم که با وجود پایان رزمایش سه روزه، کشتی‌ها و هواپیما‌های جنگی چین، همچنان در محدوده نزدیک به آب‌های تایوان باقی مانده‌اند. این امر به وضوح نشان می‌دهد که پکن تا چه اندازه مساله تایوان را با حساسیت تمام دنبال می‌کند. در چنین بستری به وضوح امکان تقابل میان نظامیان آمریکا و چین به بالاترین سطح ممکن افزایش پیدا کرده است.
مخابره سیگنال‌های جنگی واشنگتن به پکن در سوی مقابل چینی‌ها، دولت و سیاست‌مداران آمریکایی نیز علاوه بر برگزاری مانور‌های نظامی، سیگنال‌هایی جنگ‌طلبانه را به پکن مخابره کرده‌اند. در مهم‌ترین نمود این امر، در جریان سفر سه روزه هیأت دو حزبی از قانونگذاران آمریکایی به تایوان، «مایکل مک‌کال»، رئیس کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان این کشور، با صراحت به شبکه فاکس نیوز می‌گوید: «در صورتی که پکن به تایوان حمله کند، کنگره آمریکا مجوز درگیری نظامی مستقیم با چین را خواهد داد.» همزمان «لیندسی گراهام» سناتور ارشد و بانفوذ حزب جمهوری‌خواه آمریکا، در اظهاراتی با تاکید بر نیاز به بازدارندگی، استدلال کرد که آمریکا باید تلاش‌های خود را برای مقابله با حمله احتمالی چین به جزیره تایوان و افزودن نیرو‌های بیشتری در منطقه افزایش دهد. او تاکید کرد: ««سئوال کنگره این است که آیا ما باید با جزیره تایوان توافق دفاعی داشته باشیم؟ بله، من برای استفاده از نیرو‌های آمریکایی برای دفاع از تایوان بسیار موافق هستم، زیرا انجام این کار به نفع امنیت ملی ماست.» گراهام افزود: «راهبردی ابهام برانگیز کارایی ندارد. حاضرم برای تایوان بجنگم، زیرا تایوان دموکراسی دارد.» از نگاه این قانون‌گذار آمریکایی ۹۰ درصد تراشه‌های سطح بالا در تایوان ساخته می‌شوند؛ همین امر کافیست که تصرف تایوان توسط چین یک خط قرمز تلقی شود. افزون بر اظهارات این اعضای ارشد کنگره آمریکا، در ماه فوریه گزارش شده بود که ایالات متحده قرار است تعداد نیرو‌هایی که به آموزش نظامیان تایوانی کمک می‌کنند را افزایش دهد. حتی برخی گزارش‌ها از این امر حکایت دارند که درحال حاضر نیز برخی از خلبانان تایوانی مشغول آموزش در آمریکا هستند.»
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: چین
تایوان
جزیره تایوان
ایالات متحده
مورد مناقشه
مانور نظامی
چین جنوبی
مانور ها
چینی ها
تنش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۱۸۸۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آلمان همکاری‌های تسلیحاتی با استرالیا را تقویت می‌کند
وزیر امور خارجه آلمان در دیدار با همتای استرالیایی خود در شهر آدلاید این کشور از تمایل برلین برای تقویت همکاری های تسلیحاتی با این کشور خبر داد. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از "ان تی وی" آلمان، آنالنا بائربوک، وزیر امور خارجه آلمان در دیدار با همتای استرالیایی خود پنی وانگ در آدلاید استرالیای جنوبی اعلام کرد که مایل است همکاری تسلیحاتی با این کشور را بیشتر گسترش دهد. با این حال وی پس از این دیدار از هیچ پروژه خاصی نامی نبرد.
بائربوک گفت: همکاری تسلیحاتی بین آلمان و استرالیا تنگاتنگ است و ما می‌خواهیم آن را بیشتر تعمیق کنیم. وی با توجه به تهدیدات روسیه برای اروپا و چین برای استرالیا اضافه کرد، هر دو کشور در نهایت در شرایطی قرار دارند که باید موقعیت‌های خطرناک مشابهی را مد نظر قرار دهند.
بائربوک با بازدید از کارخانه کشتی سازی آزبورن بر تمایل به همکاری در بخش تسلیحات تاکید کرد. در آنجا، شرکت Lürssen مستقر در برمن در حال ساخت شش قایق گشتی برای نیروی دریایی استرالیا است که وزیر امور خارجه آلمان نگاهی به یکی از آنها انداخت. یکی دیگر از پروژه های فانوس دریایی آلمان-استرالیا در بخش تسلیحات، تولید 123 تانک باکسر توسط راین متال در استرالیا است: این تانک ها قرار است بین سال های 2025 تا 2030 به بوندسوهر تحویل داده شوند.
هفته آینده، ناو «بادن-وورتمبرگ» و یک کشتی تدارکاتی برای یک ماموریت آموزشی چند ماهه به سمت اقیانوس آرام حرکت خواهند کرد. این اقدام همچنین بیانگر علاقه سیاست امنیتی فزاینده آلمان در منطقه هند و اقیانوس آرام است که در آن چین به طور فزاینده ای نسبت به همسایگان خود تهاجمی می شود. جمهوری خلق چین در این منطقه بر سر سرزمین های دریایی با کشورهای همسایه مانند ویتنام، مالزی و فیلیپین اختلاف دارد.
وزیر امور خارجه آلمان این احتمال را رد نکرد که ناوچه بادن-وورتمبرگ همچنین در ماموریت آتی خود در اقیانوس آرام از تنگه تایوان عبور کند. این مقام آلمانی در جریان سفر خود به نیوزلند گفت که مسیر این کشتی جنگی و کشتی تدارکاتی از قبل اعلام نخواهد شد. با این حال، او تاکید کرد که "حق عبور مسالمت آمیز" در مورد تنگه تایوان نیز اعمال می شود.
وی گفت: همان قوانین در آنجا اعمال می شود که در تمام مناطق دریایی مشابهی که کشتی های ما و سایر کشتی ها در آن تردد می کنند وجود دارد. ماموریت آموزشی این دو کشتی بر همین اساس انجام می شود.
ناوچه بادن-وورتمبرگ و تامین کننده گروه عملیاتی فرانکفورت آم ماین از سه شنبه آینده سفری به دور دنیا را آغاز خواهند کرد که طی آن از طریق کانال پاناما وارد اقیانوس آرام خواهند شد و سپس از دریای چین جنوبی نیز عبور خواهند کرد. قبلاً یک مأموریت مشابه از اوت 2021 تا فوریه 2022 وجود داشت. در آن زمان ناوچه بایرن در مانورهایی با متحدان آن زمان شرکت کرد، اما از عبور از اطراف تایوان اجتناب کرد.
عبور از تنگه تایوان می تواند به عنوان یک اقدام تحریک آمیز علیه چین تلقی شود. جمهوری خلق چین مدعی جمهوری دموکراتیک تایوان به عنوان قلمرو خود است. دولت مرکزی پکن در تلاش برای "اتحاد مجدد" با این جزیره است و بارها تهدید به حمله کرده است.
علیرغم تهدیدهای چین، ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و فرانسه به طور منظم در تنگه بین تایوان و چین حضور نظامی دارند. ژی وی شیه، نماینده تایوان در آلمان اخیراً در مصاحبه با خبرگزاری آلمان خواستار این شد که ناوچه بادن-وورتمبرگ از این الگو پیروی کند. او گفت: «ناامیدکننده» بود که در ماموریت قبلی بایرن چنین نبود.
وانگ، وزیر امور خارجه استرالیا هم در جریان این دیدار تعهد آلمان در منطقه هند و اقیانوس آرام را ستایش کرد. وی گفت: ما از شیوه اعمال نفوذ آلمان در جهان و منطقه خود استقبال می کنیم. استرالیا در تلاش است تا مشارکت اقتصادی و همچنین استراتژیک قوی تری با آلمان داشته باشد.
استرالیا ششمین کشور بزرگ جهان است، اما با حدود 26 میلیون نفر جمعیت نسبتاً کمی دارد. این کشور یکی از اعضای گروه G20 از قدرت های اقتصادی پیشرو است، به طور منظم در اجلاس سران G7 شرکت می کند و با وجود فاصله، از اوکراین در نبرد خود علیه روسیه با تحویل تسلیحات حمایت می کند.
استرالیا اولین ایستگاه در سفر یک هفته ای وزیر امور خارجه آلمان به منطقه هند و اقیانوس آرام بود. عصر جمعه (به وقت محلی) وی به اوکلند در نیوزیلند پرواز کرد. روز یکشنبه، بائربوک قبل از بازگشت به آلمان در روز سه شنبه به فیجی با بیش از 300 جزیره در اقیانوس آرام جنوبی می رود.
آلمان روسیه را به حمله سایبری به حزب صدر اعظم متهم کردآلمان: اروپا باید به یک اتحادیه امنیتی تبدیل شود
انتهای پیام/
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟